ارائه‌ طرح پایه گوارنده زیست‌توده روستایی برای تأمین انرژی با مقیاس محلی(نمونه موردی: روستای طینوج قم)

استفاده از روش‌ها و فناوری‌های جدید از جمله تولید بیوگاز برای تأمین انرژی مورد نیاز روستاها نه تنها از نظر اقتصادی بلکه از نظرهای اجتماعی و زیست محیطی نیز حائز اهمیت‌ است. با توجه به تنوع منابع زیست توده موجود در روستاهای کشور از جمله فضولات دامی، پسماند آلی خانگی و لجن تخمیری امکان تولید بیوگاز در این مناطق وجود دارد. زیست‌توده کود حیوانی، از مقدار ارزشمندی از گاز متان قابل احتراق تشکیل شده ‌است‌ که می‌تواند با هضم در یک گوارنده‌ مخزن ثابت، در اجاق گاز ساده برای پخت و پز و یا تأمین برق استفاده شود. ‌مقاله حاضر، راهنمایی کاربردی برای تأمین انرژی مورد نیاز برای نواحی روستایی با کمک بیوگاز است که اثر زیادی در کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی خواهد داشت، ضمن اینکه هزینه‌ انرژی خانوارهای روستایی را کاهش می‌دهد. در این مقاله با توجه به آنکه در ساخت و احداث واحدهای بیوگاز توجه به تعداد و نوع حیوانات و مقدار پسماندهای آلی قابل تجزیه، محل احداث واحد و درجه حرارت محیط بسیار اهمیت دارد، منطقه‌‌ طینوج قم به‌عنوان مورد مطالعاتی انتخاب شده‌ است که در آن واحدهای صنعتی و سنتی دام و طیور به‌صورت متمرکز فعالیت می‌نمایند و از نظر جمع‌آوری فضولات ‌مشکلاتی دارند. به‌علاوه مدیریت کاربرد این فضولات به‌منظور تولید انرژی برای ایجاد حرارت و روشنایی از اهمیت بسزایی برخوردار است. در این قبیل روستاها با تعداد مناسبی از دام می‌توان‌ گوارنده‌هایی با ظرفیت‌های کوچک در مقیاس خانگی و محلی احداث نمود. از دیگر موارد با اهمیت توجه به درجه حرارت محیط برای عملیات رآکتور است، زیرا فرایند هضم بی‌هوازی در درجه حرارت‌های بالاتر یعنی ۳۰ تا ۵۰ درجه سانتیگراد بهتر عمل می‌کند و نیاز به هزینه‌ بیشتر برای عملیات عایق کاری بسیار زیاد و صرف انرژی بیشتر برای گرمایش رآکتور نیست. مطالعات پتانسیل‌سنجی منابع زیست‌توده نشان می‌دهند که در اکثر روستاهای کشور می‌توان در دو مقیاس خانگی و نیمه صنعتی دستگاه‌های بیوگاز را توسعه داد و از آن‌ها بهره‌گرفت.